Al is de leugen nog zo snel…

Ik vond een gele schelp, zoiets moois had ik nog nooit gezien. Toen we terug bij ons huisje waren, vroeg een ander kindje of hij de schelp even mocht zien. Nog geen vijf minuten later was het schelpje stuk. Ontroostbaar was ik. 
De volgende dag ging ik weer naar het strand, uiteraard weer met mijn ogen naar beneden gericht, hopend op weer zo’n mooi schelpje. En ineens lag hij daar: de mooiste en grootste schelp die ik ooit had gezien, gewoon voor mijn voeten! Het had zo moeten zijn, wat een intens geluk!
Ik denk dat het drie jaar geleden is dat ik het met mijn ouders had over leugentjes om bestwil, en wat ouders hun kinderen allemaal wijsmaken. Toen hebben ze mij na al die jaren opgebiecht dat de schelp die ik destijds vond op het strand, eigenlijk op de lokale markt was gekocht. Mijn ouders vonden het zo zielig dat mijn schelpje was stuk gemaakt, dat ze een nieuwe voor me hebben gekocht. Wauw, die zag ik niet aankomen!

Ontslagen door een leugen

In mijn geval pakte het leugentje om bestwil positief uit, want ik was heel gelukkig met mijn schelp. Toch is het meestal niet aan te raden. Zo las ik in de Metro  een artikel over de risico’s van liegen tijdens je sollicitatiegesprek. Voor een hele leuke functie kan het aantrekkelijk zijn om te zeggen dat je heel goed Duits spreekt, terwijl je niet verder komt dan Auf Wiedersehen. Toch is de kans groot dat je vroeg of laat door de mand valt. Het verzwijgen van relevante informatie, of juist het aandikken of  verzinnen van kennis en vaardigheden, kan uiteindelijk tot ontslag leiden. Dat is dan een leugentje om bestwil met grote gevolgen!

Werk en privé?

Ook wanneer bepaalde nevenactiviteiten of privé denkbeelden kunnen botsen met je nieuwe baan, is het goed om hier eerlijk over te zijn. Vorig jaar hebben twee rechtszaken aangetoond dat liegen of het verzwijgen van bepaalde informatie tijdens je sollicitatiegesprek je duur kan komen te staan. Zo was een werknemer van een school, die werkte als geschiedenisleraar, ontslagen omdat de ouders van de leerlingen er via Social Media achter waren gekomen dat hij extreemrechtse gedachten had en zelfs werd bestempeld als neonazi. Privé en werk moeten uiteraard gescheiden blijven, maar in dit geval was dit niet de beste match.

Denken in (on)mogelijkheden

Liegen tijdens je sollicitatie is dus nooit heel verstandig. Beter is het om eerlijk te zijn, ook als dat betekent dat je moet toegeven dat je iets (nog) niet kan, maar wel bereid bent om dit te leren. Het beste voorbeeld hiervan hoorde ik onlangs van mijn moeder. Als zeventienjarige zag zij een vacature bij een autoverhuurbedrijf. De functie-eisen: je moest minimaal achttien jaar oud zijn én een rijbewijs hebben. Mijn moeder was zeventien en niet in het bezit van een rijbewijs maar solliciteerde evengoed met een goede motivatie. De eigenaar van het bedrijf kon dit zo waarderen, dat ze mocht terugkomen als ze haar rijbewijs zou hebben. Dit deed ze, en ze kreeg de baan. Het halen van een rijbewijs was een realistisch doel, waardoor ze de baan alsnog kreeg. Maar in korte tijd omwille van een baan vloeiend Duits leren spreken? Unmöglich!